دل پر از غم ما داغدار عسکری(ع) است
همان که شیوه و رسمش مرام حیدری است

نشسته حضرت مهدی(عج) به کنج خیمه ی غم
قد امام زمان (عج) در غم پدر شده خم

حسن(ع) که رحمت حق است و ابر پر باران
نموده در غم خود چشم شیعه را گریان

به دست حضرت او رایت هدایت ماست
همان که چشمه ی عقل و علامت تقواست

کسی که وارث پیغمبر(ص) و رسول خداست
سحاب حکمت و دریای پند و موعظه هاست

گواه و شاهد امّت امام عسکری(ع) است
کسی که شافع شیعه به روز داوری است

مُزکّی است و مطهّر، مقرّب است حسن(ع)
مفضّل است و محَسّن، مهذّب است حسن(ع)

حسن(ع) که وارث علم الکتاب می باشد
شفیع شیعه به یوم الحساب می باشد

حسن(ع) که رایت اهل عبادت است و اطاعت
مودّتش شده واجب به اهل عالم خلقت

مرام اوست سراسر سخا و نیکی و اخلاص
میان خوب ترین ها تک است و منفرد و خاص 

دوباره خانه ی دل پر ز رنج و درد و محن شد
دوباره شیعه عزادار در عزای حسن(ع) شد

دوباره عالم هستی پر از عزا شده ای وای
دوباره خیمه ی اندوه و غم به پا شده ای وای

ز داغ او همه عالم سرای غصه و غم شد
عرب غمین شد و خون جاری از دو چشم عجم شد

به عرش حضرت جبریل نوحه خوان و غمین است
سرای غصه و ماتم تمام ملک زمین است

لباس غم به تن آسمانیان شده ای وای
دوباره کار ملائک ز غم فغان شده ای وای

ز غصه شیعه بمیرد  در این مصیبت عظمی
که بسته بار سفر را از این جهان گل زهرا(س)